HistoriaDomu
Historia Domu Pomocy Społecznej w Słupi
.jpg)
Z dniem 1lipca 2023 roku Dom Pomocy Społęcznej prowadzony jest przez Caritas Diecezji Kieleckiej. Obecnie Placówka nosi nazwę:
Caritas Diecezji Kieleckiej Zespół Domów Opieki w Ratajach Słupskich Dom Pomocy Społecznej w Słupi
Poniżerj przedstawiamy historię Domu.
DziaÅ‚alność Domu Pomocy SpoÅ‚ecznej prowadzonego przez Zgromadzenie Sióstr Albertynek w SÅ‚upi datowana jest od dnia 1 października 1951 roku. Wtedy to bowiem przybyÅ‚y do SÅ‚upi pierwsze siostry wraz z kilkoma chorymi, których przeniesiono ze zlikwidowanego ZakÅ‚adu dla Nieuleczalnie Chorych w DobromyÅ›lu. BazÄ™ lokalowÄ… prowadzonej w SÅ‚upi dziaÅ‚alnoÅ›ci stanowi dworek myÅ›liwski wraz z zabudowaniami gospodarczymi i rozlegÅ‚ym parkiem, bÄ™dÄ…cy jednÄ… z posiadÅ‚oÅ›ci ksiÄ™cia Macieja RadziwiÅ‚Å‚a i jego małżonki Krystyny z DembiÅ„skich.
Książę Maciej był uczestnikiem II wojny światowej, a następnie więźniem oflagu w Mannau. Jego żona w tym czasie opiekowała się w Słupi najbliższą rodziną, a zwłaszcza wypędzonymi ze wschodnich rubieży Polski. Nadciągająca Armia Czerwona zmusiła ją do ucieczki. Małżonkowie spotkali się we Francji, a potem zamieszkali w USA. Książe Maciej ukończył studia w zakresie nauk społecznych na Uniwersytecie Harvarda, pracował jako wykładowca języka polskiego, a po przejściu na emeryturę poświęcił się całkowicie działalności w organizacjach społecznych i polonijnych. Został odznaczony Krzyżem Zasługi i Krzyżem Walecznych oraz medalem "Za udział w wojnie obronnej 1939" przyznawanym przez Prezydenta RP.
Dobra sÅ‚upskie zostaÅ‚y po wojnie sprzedane przez ksiÄ™cia Macieja RadziwiÅ‚Å‚a na wÅ‚asność Skarbu PaÅ„stwa. PoczÄ…tkowo próbowano zaadaptować paÅ‚ac na Technikum Rolnicze. Po kilku latach - wÅ‚asnie w roku 1951 - przeznaczono go na Dom dla chorych. Siostry zastaÅ‚y budynek w caÅ‚kowitej ruinie. Opuszczony przez wÅ‚aÅ›cicieli byÅ‚ miejscem stacjonowania wojsdka, ale tez Å‚upem dla zÅ‚odziei. W kronikach zakonnych czytamy: "Dom o zmierzchu wyglÄ…daÅ‚ wspaniale. RozlegÅ‚e hole na parterze i górze, krużganki, staroÅ›wieckie kominki, wÄ…skie korytarze, wokoÅ‚o kilkusetletnie lipy (...) po ukazaniu sie jednak pierwszych promieni sÅ‚onecznych czar prysÅ‚. Nieopisane brudy zaczęły wyzierać z każdego kÄ…ta. Piwnica pod holem, gdzie za dawnych czasów trzymano wino peÅ‚na byÅ‚a Å›mieci. Nie byÅ‚o żadnej instalacji ani wodociÄ…gowej, ani elektrycznej. Okna bez szyb, drzwi bez zamków i klamek, dach dziurawy jak sito, walÄ…ce siÄ™ sufity, schody wejÅ›ciowe i tarasy - istne rumowisko".
W latach 1951-1990 Dom podlegaÅ‚ Zrzeszeniu Katolików "Caritas" z zarzÄ…dem GÅ‚ównym w Warszawie i nosiÅ‚ nazwÄ™ ZakÅ‚adu Specjalnego dla Przewlekle Chorych. Na poczatku Placówka dysponowaÅ‚a miejscami dla 30 osób. Prowadzone systematycznie prace remontowe i adaptacyjne pozwoliÅ‚y na zwiekszenie iloÅ›ci miejsc. I tak po latach Dom mógÅ‚ zapewnić opiekÄ™ 100 osobom. Od 1961 roku przebywaÅ‚y tu wyÅ‚Ä…cznie kobiety. W 1980 roku rozbudowano budynek paÅ‚acowy poprzez dobudowÄ™ jednego skrzydÅ‚a, gdzie usytuowano magazyny, pomieszczenia kuchenne i pokoje mieszkalne. z kolei w 1985 r. wykonano nowÄ… więźbÄ™ dachowÄ… i caÅ‚y paÅ‚ac pokryto blachÄ… miedzianÄ…. PoczÄ…tek lat 90-tych to czas wymiany instalacji elektrycznej oraz podÅ‚Ä…czenia instalacjio gazowej. W 1991 roku w miejscu dawnych stajni powstaÅ‚ oddzielny budynek (okreÅ›lany mianem Budynek "B"), który przeznaczono na pokoje i Å‚azienki dla mieszkanek. Ponadto podÅ‚Ä…czono obiekt do lokalnej sieci wodociÄ…gowej, wybudowano wÅ‚asnÄ… oczyszczalniÄ™ Å›cieków, zainstalowano dwie kotÅ‚ownie gazowe.
W czerwcu 1990 roku z przyczyn politycznych rozwiÄ…zane zostaÅ‚o Zrzeszenie Katolików "Caritas". MajÄ…tek Domu stanowiÄ…cy wÅ‚asność Skarbu PaÅ„stwa przekazano do użytku Zgromadzeniu Sióstr Albertynek PosÅ‚ugujÄ…cych Ubogim na czas nieograniczony dla prowadzenia dziaÅ‚alnoÅ›ci charytatywnej.
Dom przeszedÅ‚ formalnie pod ZarzÄ…d Zgromadzenia na podstawie umowy zawartej w dniu 19 lipca 1990 r. pomiÄ™dzy Ministerstwem pracy i Polityki Socjalnej a Zgromadzeniem. OdtÄ…d Placówka funkcjonuje pod nazwÄ…: Dom Pomocy SpoÅ‚ecznej prowadzony przez Zgromadzenie Sióstr Albertynek. Od 1995 roku Dom kontynuowaÅ‚ dziaÅ‚alność na podstawie umowy zawartej z Wojewódzkim ZespoÅ‚em Pomocy SpoÅ‚ecznej w Kielcach, kóry dziaÅ‚aÅ‚ z upoważnienia Wojewody. Wraz z reformÄ… administracji terytorialnej w naszym kraju i powstaniem samorzÄ…dowego szczebla powiatowego z dniem 1 stycznia 1999 roku treść powyższej umowy przejęło Starostwo powiatowe w Busku-Zdroju.
W dniu 18 czerwca 2009 r. Wojewoda ÅšwiÄ™tokrzyski wydaÅ‚ zezwolenie na prowadzenie Domu Pomocy SpoÅ‚ecznej dla 90 osób przewlekle psychicznie chorych na czas nieokreÅ›lony. Zgodnie z ustawÄ… o pomocy spoÅ‚ecznej z dnia 12 marca 2004 r. Dom osiÄ…gnÄ…Å‚ przewidziany standard.
Od dnia 27 listopada 2012 roku Dom Pomocy SpoÅ‚ecznej w SÅ‚upi prowadzony jest przez Zgromadzenie Sióstr Albertynek PosÅ‚ugujÄ…cych Ubogim Dom Zakonny w SÅ‚upi. Zezwolenie na prowadzenie Placówki wydaÅ‚ Wojewoda ÅšwiÄ™tokrzyski (znak: PS.II.9423.8.2.2012). WÅ‚aÅ›cicielem nieruchomoÅ›ci jest Diecezja Kielecka - Zgromadzenie posiada nieograniczone prawo użytkowania na cele charytatywne.
Caritas Diecezji Kieleckiej Zespół Domów Opieki w Ratajach Słupskich Dom Pomocy Społecznej w Słupi
Poniżerj przedstawiamy historię Domu.
DziaÅ‚alność Domu Pomocy SpoÅ‚ecznej prowadzonego przez Zgromadzenie Sióstr Albertynek w SÅ‚upi datowana jest od dnia 1 października 1951 roku. Wtedy to bowiem przybyÅ‚y do SÅ‚upi pierwsze siostry wraz z kilkoma chorymi, których przeniesiono ze zlikwidowanego ZakÅ‚adu dla Nieuleczalnie Chorych w DobromyÅ›lu. BazÄ™ lokalowÄ… prowadzonej w SÅ‚upi dziaÅ‚alnoÅ›ci stanowi dworek myÅ›liwski wraz z zabudowaniami gospodarczymi i rozlegÅ‚ym parkiem, bÄ™dÄ…cy jednÄ… z posiadÅ‚oÅ›ci ksiÄ™cia Macieja RadziwiÅ‚Å‚a i jego małżonki Krystyny z DembiÅ„skich.
Książę Maciej był uczestnikiem II wojny światowej, a następnie więźniem oflagu w Mannau. Jego żona w tym czasie opiekowała się w Słupi najbliższą rodziną, a zwłaszcza wypędzonymi ze wschodnich rubieży Polski. Nadciągająca Armia Czerwona zmusiła ją do ucieczki. Małżonkowie spotkali się we Francji, a potem zamieszkali w USA. Książe Maciej ukończył studia w zakresie nauk społecznych na Uniwersytecie Harvarda, pracował jako wykładowca języka polskiego, a po przejściu na emeryturę poświęcił się całkowicie działalności w organizacjach społecznych i polonijnych. Został odznaczony Krzyżem Zasługi i Krzyżem Walecznych oraz medalem "Za udział w wojnie obronnej 1939" przyznawanym przez Prezydenta RP.
Dobra sÅ‚upskie zostaÅ‚y po wojnie sprzedane przez ksiÄ™cia Macieja RadziwiÅ‚Å‚a na wÅ‚asność Skarbu PaÅ„stwa. PoczÄ…tkowo próbowano zaadaptować paÅ‚ac na Technikum Rolnicze. Po kilku latach - wÅ‚asnie w roku 1951 - przeznaczono go na Dom dla chorych. Siostry zastaÅ‚y budynek w caÅ‚kowitej ruinie. Opuszczony przez wÅ‚aÅ›cicieli byÅ‚ miejscem stacjonowania wojsdka, ale tez Å‚upem dla zÅ‚odziei. W kronikach zakonnych czytamy: "Dom o zmierzchu wyglÄ…daÅ‚ wspaniale. RozlegÅ‚e hole na parterze i górze, krużganki, staroÅ›wieckie kominki, wÄ…skie korytarze, wokoÅ‚o kilkusetletnie lipy (...) po ukazaniu sie jednak pierwszych promieni sÅ‚onecznych czar prysÅ‚. Nieopisane brudy zaczęły wyzierać z każdego kÄ…ta. Piwnica pod holem, gdzie za dawnych czasów trzymano wino peÅ‚na byÅ‚a Å›mieci. Nie byÅ‚o żadnej instalacji ani wodociÄ…gowej, ani elektrycznej. Okna bez szyb, drzwi bez zamków i klamek, dach dziurawy jak sito, walÄ…ce siÄ™ sufity, schody wejÅ›ciowe i tarasy - istne rumowisko".
W latach 1951-1990 Dom podlegaÅ‚ Zrzeszeniu Katolików "Caritas" z zarzÄ…dem GÅ‚ównym w Warszawie i nosiÅ‚ nazwÄ™ ZakÅ‚adu Specjalnego dla Przewlekle Chorych. Na poczatku Placówka dysponowaÅ‚a miejscami dla 30 osób. Prowadzone systematycznie prace remontowe i adaptacyjne pozwoliÅ‚y na zwiekszenie iloÅ›ci miejsc. I tak po latach Dom mógÅ‚ zapewnić opiekÄ™ 100 osobom. Od 1961 roku przebywaÅ‚y tu wyÅ‚Ä…cznie kobiety. W 1980 roku rozbudowano budynek paÅ‚acowy poprzez dobudowÄ™ jednego skrzydÅ‚a, gdzie usytuowano magazyny, pomieszczenia kuchenne i pokoje mieszkalne. z kolei w 1985 r. wykonano nowÄ… więźbÄ™ dachowÄ… i caÅ‚y paÅ‚ac pokryto blachÄ… miedzianÄ…. PoczÄ…tek lat 90-tych to czas wymiany instalacji elektrycznej oraz podÅ‚Ä…czenia instalacjio gazowej. W 1991 roku w miejscu dawnych stajni powstaÅ‚ oddzielny budynek (okreÅ›lany mianem Budynek "B"), który przeznaczono na pokoje i Å‚azienki dla mieszkanek. Ponadto podÅ‚Ä…czono obiekt do lokalnej sieci wodociÄ…gowej, wybudowano wÅ‚asnÄ… oczyszczalniÄ™ Å›cieków, zainstalowano dwie kotÅ‚ownie gazowe.
W czerwcu 1990 roku z przyczyn politycznych rozwiÄ…zane zostaÅ‚o Zrzeszenie Katolików "Caritas". MajÄ…tek Domu stanowiÄ…cy wÅ‚asność Skarbu PaÅ„stwa przekazano do użytku Zgromadzeniu Sióstr Albertynek PosÅ‚ugujÄ…cych Ubogim na czas nieograniczony dla prowadzenia dziaÅ‚alnoÅ›ci charytatywnej.
Dom przeszedÅ‚ formalnie pod ZarzÄ…d Zgromadzenia na podstawie umowy zawartej w dniu 19 lipca 1990 r. pomiÄ™dzy Ministerstwem pracy i Polityki Socjalnej a Zgromadzeniem. OdtÄ…d Placówka funkcjonuje pod nazwÄ…: Dom Pomocy SpoÅ‚ecznej prowadzony przez Zgromadzenie Sióstr Albertynek. Od 1995 roku Dom kontynuowaÅ‚ dziaÅ‚alność na podstawie umowy zawartej z Wojewódzkim ZespoÅ‚em Pomocy SpoÅ‚ecznej w Kielcach, kóry dziaÅ‚aÅ‚ z upoważnienia Wojewody. Wraz z reformÄ… administracji terytorialnej w naszym kraju i powstaniem samorzÄ…dowego szczebla powiatowego z dniem 1 stycznia 1999 roku treść powyższej umowy przejęło Starostwo powiatowe w Busku-Zdroju.
W dniu 18 czerwca 2009 r. Wojewoda ÅšwiÄ™tokrzyski wydaÅ‚ zezwolenie na prowadzenie Domu Pomocy SpoÅ‚ecznej dla 90 osób przewlekle psychicznie chorych na czas nieokreÅ›lony. Zgodnie z ustawÄ… o pomocy spoÅ‚ecznej z dnia 12 marca 2004 r. Dom osiÄ…gnÄ…Å‚ przewidziany standard.
Od dnia 27 listopada 2012 roku Dom Pomocy SpoÅ‚ecznej w SÅ‚upi prowadzony jest przez Zgromadzenie Sióstr Albertynek PosÅ‚ugujÄ…cych Ubogim Dom Zakonny w SÅ‚upi. Zezwolenie na prowadzenie Placówki wydaÅ‚ Wojewoda ÅšwiÄ™tokrzyski (znak: PS.II.9423.8.2.2012). WÅ‚aÅ›cicielem nieruchomoÅ›ci jest Diecezja Kielecka - Zgromadzenie posiada nieograniczone prawo użytkowania na cele charytatywne.