Dom Pomocy Społecznej

prowadzony przez

Zgromadzenie Sióstr Albertynek

w Słupi

HejKolęda...

Grudzień 312013

 Nasza szopka

W średniowieczu znany był zwyczaj obrazowego przedstawiania Ewangelii, co nazywa się Biblią ubogich (Biblia pauperum). Obrazy miały ułatwiać ludziom przeĹźywanie tajemnic wiary. Głoszone w tym czasie kazania odnoszone były często do scen, które znajdowały się w kościele na obrazach lub na ściennych kreskach. Szopka czy żłóbek to właśnie pewna forma Biblii ubogich. Chciano w ten sposób przez wyobraĹşnię przemówić do wiary. Budowanie szopek jest zwyczajem franciszkańskim z tego powodu, Ĺźe pierwszym, który postawił szopkę, był św. Franciszek z AsyĹźu. Wydarzyło się to w 1223 r., w Wigilię, w miejscowości Greccio we Włoszech. Trzeba tu dodać, Ĺźe Święty zrobił to za pozwoleniem PapieĹźa, którego osobiście prosił w liście o zgodę.
Była to prosta szopa, w której znajdował się żłób z sianem i figurką Jezusa, były teĹź wół i osioł. Według św. Bonawentury, jednego z pierwszych uczniów św. Franciszka, szopka była uboga. Św. Franciszkowi bowiem przede wszystkim chodziło o pokazanie ubóstwa Jezusa Chrystusa. Zresztą Święty kładł duĹźy nacisk na wyobraĹşnię, bo ta zawsze przemawia do ludzi prostych, wśród których chętnie przebywał. Według przekazów figurka Pana Jezusa z tej pierwszej szopki oĹźyła w rękach św. Franciszka. Oczywiście jest to legenda, nie wiemy, jak było naprawdę. Przede wszystkim chodziło jednak o oĹźywienie tajemnicy Wcielenia.
Według biografów św. Franciszka stworzył On pierwszą szopkę po to, by na własne oczy zobaczyć wszystkie trudności, w jakich znalazło się Dzieciątko Jezus. Czy nawiedzanie szopek w kościołach ma właśnie temu słuĹźyć? Czy to ma być takĹźe dla nas lekcja pokory i ubóstwa?
Na pewno ideą szopki jest przekazanie prawdy o Wcieleniu Boga. Natomiast głównym przesłaniem szopki franciszkańskiej jest prostota i ubóstwo. Nasze szopki starają się nawiązywać wykonaniem czy materiałem do owej prostoty. Dlatego często uĹźywamy siana czy surowego drewna. Chrystus narodził się w totalnym ubóstwie i dziś przychodzi do naszego Ĺźycia, które teĹź często jest trudne. Bardzo piękną rzeczą jest kontemplowanie szopek.
Ludzie przychodzą, siadają i kontemplują szopkę. Innym zwyczajem jest śpiewanie przy szopce kolęd. Kontemplacja szopki to nic innego jak ożywienie tajemnicy Narodzenia. Każdy z nas przeżywa ją w kontekście swojego życia.
O. Grzegorz Barcik OFMConv.